Święty Dominik Savio - Patron ministrantówLiturgiczna służba ołtarza to określenie wszystkich osób, które służą podczas mszy świętej i w trakcie innych nabożeństw religijnych. Ministrare oznacza „służyć, pomagać”. Aktywne uczestnictwo w liturgicznej służbie ołtarza jest zadaniem wymagającym, dlatego dzieli się je pomiędzy różne osoby. Do służby liturgicznej zaliczają się ministranci, lektorzy, członkowie chóru, organista, kościelny, ceremoniarz. Osoby, które pełnią poszczególne obowiązki, powinny być dla innych wzorem. Obowiązują je jasno określone zasady,

które nie wszyscy są w stanie spełnić. Kto może uczestniczyć w liturgicznej służbie ołtarza? Jakie są wytyczne dotyczące stroju dla ministranta i lektora? Poniżej znajdziesz odpowiedzi na te pytania.

Kto uczestniczy w liturgicznej służbie ołtarza?

Służba liturgiczna to określenie odnoszące się do wszystkich osób, które pomagają w liturgii. Pełnienie posługi podczas mszy świętej

i w trakcie innych uroczystości religijnych wymaga odpowiedniego stroju. Służba liturgiczna nie może być ubrana w codzienne ubrania. Niezbędny jest strój liturgiczny. W zależności od pełnionej funkcji wygląda on inaczej. Szczegóły w tej kwestii mogą być również ustalane indywidualnie przez parafię.

Kiedy myślimy o służbie liturgicznej, to w pierwszej kolejności przychodzą nam na myśl ministranci. Są oni pomocnikami podczas mszy, ale również podczas innych uroczystości. Czuwają oni nad darami, przygotowaniem ołtarza, trzymają patenę, dzwonią dzwonkami, gongiem, usługują księdzu. Niezwykle ważne jest to, że ministrant czynnie się angażuje w liturgię poprzez swoją służbę. Jest on tym, który niesie znaki, a więc najważniejsze insygnia podczas mszy świętej. Co ważne, poprzez swoją służbę zachęca, by aktywnie uczestniczyć w nabożeństwie. Ważne miejsce w służbie liturgicznej zajmują również lektorzy, którzy są starsi stażem oraz ceremoniarze – pełniący funkcję opiekuna służby liturgii.

Stroje służby liturgicznej

Odpowiednia szata liturgiczna ministranta podkreśla charakter mszy świętej i innych wydarzeń, a także symbolizuje czystość duszy.

Tradycyjne stroje ministrantów obejmują następujące części garderoby:

·        komża

Komża to podstawowy strój ministranta. Krótka alba o szerokich rękawach w kolorze białym, symbolizującym czystość duszy występuje przeważnie w dwóch fasonach. Wzór rzymski posiada wycięcie, natomiast wzór śląski jest wiązany pod szyją. Komża powinna być wykonana z odpowiedniego, przewiewnego materiału, zapewniającego wygodę.

·        kołnierz (peleryna)

Kołnierz jest zakładany na komżę, zakrywa on ramiona. Bywa w różnych kolorach liturgicznych.

·        rewerenda

Rewerenda to rodzaj spódnicy dopełniającej strój. Jej kolor uzależniony jest od okresu liturgicznego. Ciekawą opcją są również komplety ministranckie, w skład których wchodzi kołnierz i rewerenda. Razem tworzą one sutanelę, czyli szatę na wzór kapłańskiej sutanny.

·        alba ministrancka

Długa biała szata przepasana pasem lub sznurem liturgiczny. Alba jest noszona przeważnie przez lektora i ceremoniarza.

Funkcje w służbie liturgicznej

Poszczególne obowiązki w ramach służby liturgicznej są uzależnione od wielu czynników, w tym również od wieku. Rodzaj noszonego stroju ministranckiego jest uzależniony od tego, jaki jest stopnień posługi danego ministranta. Na wstępie jest się kandydatem – okres ten zostaje określony przez proboszcza danej parafii. W tym czasie istotne jest, by poznać charakter swoich przyszłych obowiązków. Będąc kandydatem na ministranta, nie nosi się stroju liturgicznego, choć w niektórych kościołach zdarzają się wyjątki od tej reguły. 

Po okresie próbnym zostaje się ministrantem – oczywiście o ile kandydat dalej czuje, że chce pełnić posługę. Podstawowym strojem na tym etapie służby jest komża. Podczas mszy świętej może być ona noszona bez sutanny oraz kołnierza, niemniej wpływ na to ma również charakter danej uroczystości.

Kolejnym stopniem w ramach służby liturgicznej jest lektor. Sprawuje on opiekę nad ministrantami, gdyż jest pośród nich najstarszy. Lektor jest ministrantem Słowa Bożego. Jego obowiązkami podczas posługi jest czytanie Pisma Świętego, komentarzy mszalnych czy też modlitwy. Tradycyjnym strojem lektora jest przeważnie alba. W pasie przewiązuje się pas lektorski. Może być nim cingulum, czyli gruby sznur. Na szyję na albę zakłada się szkaplerz lektorski.

Najwyższy stopniem w hierarchii służby jest ceremoniarz. Osoba ta przeważnie pełni funkcję opiekuna służby liturgicznej. Ceremoniarz musi posiadać ogromną wiedzę dotyczącą przepisów liturgicznych. Przygotowuje on liturgię i dba o jej przebieg. Strój ceremoniarza jest ściśle określony. Osoba pełniąca tę funkcję nosi albę przepasaną sznurem lub pasem. Ubranie, które znajduje się pod albą, jest przeważnie odświętne.

Podsumowanie

Pełnienie określonej funkcji w służbie liturgicznej jest zadaniem odpowiedzialnym. Osoby, które decydują się na posługę, powinny dawać odpowiedni przykład. To właśnie ministranci czuwają nad przygotowaniami i nad tym, by liturgia przebiegała prawidłowo. Jednocześnie dbają oni o to, by msza święta i inne wydarzenia kościelne zachowały swój uroczysty charakter.